Remont podłogi w starej kamienicy w Warszawie pod klucz – Poradnik 2025

Zanurzmy się w świat starych kamienic, gdzie każdy centymetr kwadratowy kryje historię, a szczególnie pod stopami. Temat remont podłogi w starej kamienicy potrafi rozpalić wyobraźnię, obiecując przywrócenie dawnego blasku. Krótko mówiąc, kluczowa odpowiedź brzmi: zachowanie autentyczności przy jednoczesnym zapewnieniu funkcjonalności i trwałości jest możliwe. Ta podróż przez czas, często śladami przedwojennych stolarzy, bywa fascynująca, choć niepozbawiona wyzwań.

Restauracja podłogi w takim budynku to coś więcej niż tylko wymiana zużytych elementów czy nałożenie nowej warstwy ochronnej; to proces rewitalizacji, tchnięcia nowego życia w materiał, który pamięta epoki. Podejmując to zadanie, wkraczamy na ścieżkę pełną niespodzianek, gdzie pod każdą deską może czaić się coś, co zweryfikuje nasze plany i budżet.

Analizując typowe problemy napotykane podczas prac w historycznych wnętrzach, zebraliśmy dane, które ukazują skalę potencjalnych trudności. Oto obraz najczęściej identyfikowanych kwestii, które mogą znacząco wpłynąć na przebieg i koszt przedsięwzięcia.

Te liczby jasno pokazują, że podejście do renowacji podłogi w kamienicy musi być elastyczne i uwzględniać zmienne, które mogą pojawić się w trakcie prac. Nie ma dwóch identycznych kamienic, podobnie jak nie ma dwóch identycznych podłóg z tego samego okresu, co czyni każde przedsięwzięcie swego rodzaju ekspedycją. Zrozumienie typowych problemów jest pierwszym krokiem do skutecznego planowania i minimalizowania ryzyka niespodzianek.

Wyzwania związane z renowacją starych podłóg drewnianych

Stawienie czoła starym podłogom drewnianym w kamienicy to często prawdziwy poligon doświadczalny dla każdego fachowca i inwestora. To nie jest typowy projekt, gdzie wszystko przebiega jak w szwajcarskim zegarku, a lista problemów jest znana z góry.

Jednym z pierwszych i najbardziej namacalnych wyzwań jest poziom zanieczyszczenia. Proces renowacji, zwłaszcza cyklinowanie, generuje niewyobrażalne ilości drobnego pyłu, który dostaje się wszędzie. Mówimy o tak pylistej i brudnej robocie, że perspektywa powtarzania tego w krótkim czasie wywołuje dreszcze u każdego, kto tego doświadczył.

Pył drzewny, często zmieszany z latami brudu, pozostałościami starych klejów, lakierów i wosków, jest nie tylko uciążliwy do sprzątania, ale też stanowi potencjalne zagrożenie dla dróg oddechowych i oczu. Bez profesjonalnego sprzętu odpylającego i odpowiednich zabezpieczeń, można się nim udławić.

Drugim, często ukrytym problemem są nierówności konstrukcyjne podkładu lub samych legarów nośnych. Przez dekady użytkowania, osiadania budynku, zmiany wilgotności czy wcześniejsze ingerencje (lub ich brak), drewniane elementy konstrukcyjne mogły ulec wypaczeniu, spróchnieniu lub poluzowaniu.

Podłoga, która na pierwszy rzut oka wydaje się jedynie zużyta na powierzchni, po zdjęciu desek może okazać się siedliskiem poważniejszych kłopotów strukturalnych. Można natrafić na legary zjedzone przez korniki, zawilgocone fragmenty drewna, a nawet pęknięcia czy ugięcia stropu wymagające pilnej interwencji budowlanej.

Często spotykanym zjawiskiem jest także odkrywanie "historycznych" napraw, wykonanych chałupniczo lub z użyciem materiałów, które dziś uznalibyśmy za absolutnie nieadekwatne. Stalowe gwoździe wbijane bez ładu i składu, fragmenty dykty czy nawet gazety wpychane w szczeliny – to wszystko dodaje kolorytu, ale komplikuje renowację.

Kolejne wyzwanie to identyfikacja i stan zachowania samego drewna podłogowego. W kamienicach można spotkać różne gatunki drewna – sosnę, świerk, ale też dąb, jesion czy egzotyczne gatunki, których używano w bardziej reprezentacyjnych lokalach. Każde drewno ma inne właściwości, twardość i inaczej reaguje na cyklinowanie i wykończenie.

Stare deski sosnowe, choć posiadają niepowtarzalny urok "starej deski", są stosunkowo miękkie i łatwiej ulegają wgnieceniom. Dębowe czy jesionowe są znacznie twardsze, co z jednej strony gwarantuje większą trwałość, z drugiej wymaga mocniejszego sprzętu i większego zużycia materiałów ściernych podczas cyklinowania.

Nieoczekiwane odkrycia to codzienność. Podczas demontażu lub głębokiego cyklinowania można natrafić na ukryte pod warstwami podłóg instalacje elektryczne, hydrauliczne, a nawet kanały wentylacyjne. Ich uszkodzenie grozi poważnymi konsekwencjami, a ich obecność może wymusić zmianę technologii lub zakresu prac.

Co więcej, stan zachowania drewna może być niejednorodny. W jednym miejscu deski mogą być w doskonałej kondycji, podczas gdy w innym, np. w okolicach dawnej łazienki czy nieszczelnego okna, mogą być zawilgocone, przebarwione, a nawet spróchniałe. Taka zmienność komplikuje proces jednolitego przygotowania powierzchni.

Trudności nastręcza również problem ubytków. Brakujące fragmenty desek, dziury po starych piecach kaflowych czy przestawianych ścianach wymagają uzupełnienia. Znalezienie materiału idealnie pasującego wiekiem, gatunkiem i usłojeniem do historycznej podłogi to sztuka, która często wymaga zastosowania drewna z odzysku lub specjalistycznego dorabiania desek.

Proces usuwania starych wykończeń bywa męczący. Wiele warstw lakieru, farby olejnej, wosku, a nawet smoły czy klejów do linoleum wymaga agresywnego cyklinowania. Grube, zapieczone powłoki potrafią szybko zatykać papier ścierny i znacząco spowolnić postęp prac. Czasem konieczne jest użycie specjalistycznych chemicznych stripperów lub opalarek, co zwiększa koszty i ryzyko.

Dodatkowym utrudnieniem w kamienicach, zwłaszcza tych zamieszkanych, są kwestie logistyczne. Transport ciężkiego sprzętu, materiałów i odpadów na wyższe piętra bez windy (lub z zabytkową, wrażliwą windą) bywa karkołomny. Parkowanie dla ekipy remontowej w centrum miasta może być problematyczne i kosztowne.

Konieczność informowania sąsiadów i zarządzania ich potencjalnym niezadowoleniem z powodu hałasu i pyłu to także element codzienności. Choć hałas generowany przez cykliniarkę nie jest przyjemny, jest nieunikniony i wymaga często wyrozumiałości otoczenia.

Naprawa lub wymiana elementów konstrukcyjnych podłogi (legarów, ślepej podłogi) może wymagać uzyskania pozwoleń budowlanych, zwłaszcza jeśli kamienica znajduje się pod ochroną konserwatora zabytków lub gdy prace wpływają na strukturę nośną budynku. To dodaje kolejne formalności i może znacznie wydłużyć harmonogram.

Czas schnięcia materiałów używanych do poziomowania podłoża (np. wylewek samopoziomujących) czy do spoinowania (szpachli do parkietu) może wynosić od kilku godzin do kilku dni, co wymusza przerwy w pracy. Nie można przyspieszyć naturalnych procesów chemicznych bez ryzyka przyszłych problemów z podłogą.

Problem z wilgocią jest chyba jednym z najtrudniejszych do rozwiązania. Stare budynki często cierpią na brak skutecznej izolacji przeciwwilgociowej fundamentów lub ścian piwnicznych, co prowadzi do podciągania kapilarnego wilgoci do wyższych kondygnacji. Wilgoć jest wrogiem drewna – powoduje jego puchnięcie, paczenie, a w konsekwencji niszczenie i rozwój grzybów.

Stare rury hydrauliczne czy nieszczelna instalacja kanalizacyjna ukryte pod podłogą mogą być kolejnym źródłem problemów z wilgocią, często niezauważonym dopóki nie dojdzie do poważnej awarii. Grzyb na drewnie to alarmujący sygnał, który wymaga nie tylko wymiany zainfekowanego drewna, ale przede wszystkim eliminacji przyczyny wilgoci.

Podsumowując, renowacji podłóg drewnianych w kamienicach towarzyszy cały wachlarz potencjalnych trudności – od przewidywalnego brudu, przez ukryte wady konstrukcyjne i biologiczne, po problemy logistyczne i formalne. Każdy z tych elementów wymaga doświadczenia, wiedzy i cierpliwości, aby osiągnąć pożądany efekt, zachowując autentyczny charakter wnętrza.

Techniki i wykończenie podłóg: Cyklinowanie, olejowanie czy lakierowanie?

Po przejściu przez etap wstępnej oceny stanu podłogi i uporania się z jej najbardziej podstawowymi wyzwaniami, stajemy przed kluczowym dylematem: jaką technikę wykończenia wybrać i jakie materiały zastosować? To decyzja, która rzutuje nie tylko na wygląd, ale przede wszystkim na trwałość, sposób konserwacji i komfort użytkowania podłogi przez lata.

Podstawą, bez której większość rozważań o wykończeniu nie ma sensu, jest cyklinowanie. To proces szlifowania drewnianej powierzchni w celu usunięcia starej warstwy ochronnej (lakieru, farby, wosku), zniwelowania drobnych nierówności, rys i przetarć, a także odświeżenia kolorytu drewna. Nowoczesne cykliniarki są znacznie bardziej wydajne i wyposażone w systemy odpylające, ale nie eliminują pyłu całkowicie.

Proces cyklinowania rozpoczyna się zazwyczaj od papierów o grubej granulacji (np. P40), aby szybko usunąć stare powłoki i większe nierówności, a kończy na papierach drobnoziarnistych (P100, P120), które wygładzają powierzchnię do perfekcji, przygotowując ją do przyjęcia warstwy wykończeniowej. Staranność tego etapu jest kluczowa dla finalnego wyglądu i trwałości powłoki.

Po cyklinowaniu często następuje spoinowanie (fugowanie) parkietu – proces wypełniania szczelin między deskami specjalną masą na bazie żywicy, którą miesza się z pyłem drzewnym zebranym podczas szlifowania. Zapewnia to lepszą izolację, chroni przed wpadaniem brudu w szczeliny i nadaje podłodze bardziej monolityczny wygląd.

Dopiero tak przygotowana powierzchnia drewna jest gotowa na przyjęcie właściwego wykończenia. Trzy najpopularniejsze metody to olejowanie, lakierowanie i woskowanie, a także hybrydowe rozwiązania jak olejowoski czy lakierobejce.

Podłogę olejowaną cechuje wyjątkowo naturalny wygląd i dotyk drewna. Olej nie tworzy na powierzchni filmu, lecz wnika w strukturę drewna, podkreślając jego usłojenie i ciepło. Podłogi olejowane "oddychają", co może być korzystne w przypadku niewielkich wahań wilgotności.

Główną zaletą olejowania jest możliwość miejscowej naprawy uszkodzeń bez konieczności cyklinowania całej powierzchni. Drobne rysy czy przetarcia można odświeżyć przez ponowne nałożenie oleju na uszkodzony fragment. To rozwiązanie doceniane za praktyczność i łatwość pielęgnacji, pod warunkiem regularności.

Olejowanie, jak wspominano, może obejmować kilka etapów. Pierwsza warstwa, często barwiąca (np. w kolorze miodowego dębu, nawet jeśli wizualnie daje szary efekt na danym gatunku drewna), wnika głęboko. Kolejne warstwy, np. bezbarwny olej twardy lub olejowosk, zwiększają odporność powierzchni na ścieranie i wilgoć.

Przykład z praktyki pokazuje, że eksperymentowanie z kolorem jest możliwe. Na próbkach lub w mniej widocznym miejscu można testować różne odcienie olejów. Dwukrotne pokrycie olejem barwnym plus jednokrotne bezbarwnym to popularna kombinacja zapewniająca nasycony kolor i dobrą ochronę.

Ciekawą, tradycyjną techniką barwienia podłogi przed olejowaniem, o której warto wspomnieć, jest użycie roztworu octu z wełną metalową. Po kilku dniach macerowania, taki roztwór, nałożony na drewno, wchodzi w reakcję z taninami obecnymi w drewnie (szczególnie w dębie), dając efekt postarzenia lub zabarwienia na szaro/czarno, co następnie utrwala się olejem lub lakierem.

Alternatywą dla olejowania jest podłoga lakierowana. Lakier tworzy na powierzchni drewna twardą, odporną na ścieranie i zaplamienia powłokę. Jest to rozwiązanie bardzo trwałe i przez długi czas nie wymaga odnawiania, z wyjątkiem standardowego sprzątania.

Lakierowanie zapewnia zazwyczaj wyższą odporność na uszkodzenia mechaniczne i wilgoć niż olej. Powierzchnia lakierowana jest łatwiejsza w codziennym czyszczeniu – wystarczy odkurzanie i przetarcie wilgotnym mopem. Jest to często wybór w miejscach o wysokim natężeniu ruchu.

Wadą podłogi lakierowanej jest brak możliwości miejscowej naprawy. Kiedy pojawi się głęboka rysa lub znaczne przetarcie, jedynym skutecznym sposobem na przywrócenie estetycznego wyglądu jest ponowne cyklinowanie całej powierzchni. To oznacza, że po kilku latach użytkowania (czas zależy od jakości lakieru i intensywności eksploatacji), podłoga będzie wymagać generalnego remontu, w przeciwieństwie do regularnie pielęgnowanej podłogi olejowanej.

W kamienicach, gdzie zachowanie autentyczności i patyny drewna jest ważne, lakierowanie może być postrzegane jako "mniej naturalne" rozwiązanie w dotyku i wyglądzie w porównaniu do olejowania, które pozostawia drewno baaardzo naturalne.

Istnieją różne rodzaje lakierów: wodne (ekologiczne, mniej zapachu, schną szybciej), rozpuszczalnikowe (bardziej trwałe, ale zapachowe i wymagające dłuższych przerw), poliuretanowe (najwyższa trwałość). Wybór zależy od budżetu, wymagań co do trwałości i tolerancji na zapachy i czas schnięcia.

Popularnym kompromisem, szczególnie w przypadku renowacji podłóg drewnianych, są olejowoski (hardwax oils). Łączą w sobie cechy oleju (wnikanie w drewno, naturalny dotyk, łatwość miejscowej renowacji) i wosku (tworzenie cienkiej, ale wytrzymałej warstwy ochronnej na powierzchni). Często są trwalsze niż czyste oleje, a jednocześnie bardziej naturalne niż lakiery.

Lakierobejca, którą ktoś opisywał użycie koloru orzech włoski dającego przepiękny, ciemny efekt, to inne hybrydowe rozwiązanie. Jest to połączenie bejcy (barwnika) i lakieru. Pozwala w jednym kroku zabarwić drewno i zabezpieczyć je powłoką lakierową. Efekt może być bardzo dekoracyjny, ale warto pamiętać, że jest to powłoka powierzchniowa, która ściera się z czasem.

Wybierając technikę wykończenia, należy wziąć pod uwagę gatunek drewna (sosna, dąb, orzech inaczej absorbują wykończenia), oczekiwany efekt estetyczny (matowy, połysk, naturalny dotyk, intensywny kolor), przewidywaną intensywność użytkowania pomieszczenia oraz gotowość na regularną pielęgnację (olejowanie wymaga częstszego, ale łatwiejszego odnawiania niż lakierowanie).

Dobór odpowiedniego wykończenia dla wiekowej podłogi w kamienicy to decyzja wymagająca wiedzy o materiałach, ich właściwościach i wzajemnym oddziaływaniu. Tylko właściwie dobrane i profesjonalnie nałożone produkty gwarantują, że odrestaurowana moja podłoga będzie cieszyć oko i służyć przez kolejne dziesięciolecia.

Jak wybrać firmę remontową do podłóg w kamienicy w Warszawie?

Wybór odpowiedniej firmy do przeprowadzenia remontu podłogi w starej kamienicy w specyficznym kontekście dużej metropolii jak Warszawa to zadanie wymagające szczególnej staranności. Rynek usług remontowych w dużych miastach jest nasycony, ale znalezienie fachowców, którzy mają rzeczywiste doświadczenie z wiekowymi budynkami i rozumieją specyfikę pracy z historycznymi materiałami, jest kluczowe.

Po pierwsze, nie warto ufać przypadkowym ogłoszeniom. Rekomendacje są na wagę złota. Pytajcie znajomych, sąsiadów, a nawet zarządców budynków w podobnych kamienicach o kontakty do sprawdzonych ekip, które z sukcesem realizowały podobne projekty.

Poszukajcie firm, które specjalizują się w renowacji podłóg, a nie tylko oferują szeroki zakres usług remontowych. Parkieciarze z doświadczeniem w starym budownictwie to co innego niż ekipa, która kładzie panele czy deski warstwowe na nowych budowach.

Firma z odpowiednim doświadczeniem będzie wiedziała, jakie wyzwania mogą pojawić się pod powierzchnią wiekowej podłogi i jak sobie z nimi poradzić. Będą dysponować odpowiednim sprzętem (np. ciężkie cykliniarki, szlifierki krawędziowe, narzędzia do renowacji legarów) i materiałami (specjalistyczne szpachle, wzmacniacze drewna).

Nie bójcie się prosić o portfolio z realizacji – zdjęcia "przed" i "po" projektów w kamienicach mówią więcej niż tysiąc słów. Zwróćcie uwagę na jakość cyklinowania, sposób uzupełniania ubytków i precyzję wykończenia, niezależnie czy była to podłoga olejowana czy lakierowana.

Pierwszy kontakt i wizyta w lokalu są decydujące. Profesjonalna firma zawsze przyjedzie na miejsce, aby dokładnie ocenić stan podłogi, zbadać wilgotność drewna, zajrzeć pod deski w newralgicznych punktach (jeśli to możliwe) i porozmawiać o Waszych oczekiwaniach. Ktoś, kto proponuje wycenę przez telefon na podstawie metrażu, raczej nie jest odpowiednim partnerem.

Podczas wizyty zwróćcie uwagę na to, czy ekipa zadaje szczegółowe pytania: o historię podłogi, o problemy z wilgocią, o plany dotyczące dalszego użytkowania pomieszczenia, o preferowane wykończenie. To pokazuje, że traktują projekt indywidualnie i starają się dogłębnie zrozumieć sytuację.

Omówcie szczegółowo zakres prac. Czy oferta obejmuje tylko cyklinowanie i wykończenie? Czy również naprawę lub wymianę legarów, uzupełnianie ubytków, uszczelnianie szczelin? Precyzyjne określenie zakresu pozwala uniknąć nieporozumień i dodatkowych kosztów w przyszłości.

Zapytajcie o stosowane materiały: jakich lakierów, olejów, spoiw używają? Profesjonalna firma będzie pracować na produktach renomowanych marek, dobranych do typu drewna i oczekiwanego sposobu użytkowania. Niektóre kamieniczne podłogi wymagają specjalistycznych, elastycznych spoiw.

Poproście o spisanie oferty. Powinna ona zawierać dokładny opis planowanych prac, użyte materiały (z podaniem producentów i rodzajów), koszt robocizny i materiałów (może być rozbity), orientacyjny czas realizacji. Solidna firma przedstawi klarowny dokument.

Kwestie organizacyjne w Warszawie również mają znaczenie. Zapytajcie, jak firma radzi sobie z logistyką dostaw i odbioru odpadów (gruzu, pyłu). Czy mają doświadczenie z pracą w strefach płatnego parkowania, czy mają zaplecze do transportu ciężkich maszyn w ścisłym centrum?

Jak wyglądają kwestie zabezpieczenia mieszkania i klatki schodowej? Profesjonalne firmy stosują specjalistyczne folie i płyty do ochrony powierzchni niemontowanych, a po zakończeniu prac sprzątają miejsce pracy. Pamiętajcie o tym, że nawet najlepsze systemy odpylające nie wyłapią 100% pyłu.

Nie wahajcie się poprosić o kontakt do kilku poprzednich klientów, których projekty firma realizowała w starych kamienicach. Rozmowa z nimi pozwoli dowiedzieć się, jak przebiegała współpraca, czy dotrzymali terminów, jak radzili sobie z nieprzewidzianymi sytuacjami i czy finalny efekt jest satysfakcjonujący. Opinie "z pierwszej ręki" są bezcenne.

Ważnym aspektem jest umowa. Dobra umowa powinna precyzować zakres, terminy (z uwzględnieniem potencjalnych opóźnień w przypadku nieprzewidzianych okoliczności), kosztorys (czy jest to stała cena, czy kosztorys szacunkowy), sposób rozliczania dodatkowych prac, gwarancję na wykonane usługi i materiały. Umowa chroni obie strony.

Ustalcie sposób i częstotliwość komunikacji podczas remontu. Czy jest wyznaczony jeden kontakt do ekipy? Czy można odwiedzać plac budowy w określonych godzinach? Jasna komunikacja minimalizuje stres i pozwala szybko reagować na pojawiające się problemy.

Ubezpieczenie to kolejny istotny punkt. Upewnijcie się, że firma posiada polisę odpowiedzialności cywilnej na wypadek uszkodzenia mienia (Waszego lub sąsiadów) podczas prac. To dodaje spokoju ducha w razie nieoczekiwanych wypadków.

Ostateczny wybór często sprowadza się do zaufania. Po spotkaniach i zebraniu ofert od kilku firm, zastanówcie się, z którą ekipą czujecie się najpewniej, która wzbudza zaufanie profesjonalizmem, wiedzą i rzetelnością. Pamiętajcie, że najniższa cena nie zawsze oznacza najlepszy wybór, szczególnie przy tak wymagającym projekcie jak remont podłogi w starej kamienicy.

Koszt i czas remontu podłogi w kamienicy – Czego się spodziewać?

Określenie precyzyjnego kosztu i czasu remontu podłogi w starej kamienicy jest jednym z największych wyzwań, ponieważ, jak już wielokrotnie podkreślaliśmy, niemal każdy projekt kryje w sobie niespodzianki. Można jednak podać orientacyjne zakresy i składowe, które pomogą w planowaniu budżetu i harmonogramu.

Koszty renowacji drewnianej podłogi można podzielić na kilka głównych kategorii: koszty robocizny, koszty materiałów podstawowych (papier ścierny, szpachla, lakiery/oleje), koszty materiałów dodatkowych (np. wymienne deski, chemia do usuwania starych powłok), koszty napraw konstrukcyjnych oraz koszty logistyczne i utylizacji odpadów.

Orientacyjny koszt samej robocizny za standardowe cyklinowanie i trzykrotne lakierowanie lub dwukrotne olejowanie powierzchni podłogi może w Warszawie wahać się w szerokim zakresie, np. od 80 zł do 150 zł za metr kwadratowy, w zależności od stanu podłogi (ile warstw do usunięcia), jej typu (deski, parkiet, mozaika) i renomy ekipy.

Do tego należy doliczyć koszt materiałów wykończeniowych. Litr dobrego lakieru dwuskładnikowego lub wysokiej jakości oleju do podłóg może kosztować od 80 zł do nawet 200 zł i więcej. Zużycie materiału zależy od typu wykończenia, chłonności drewna i liczby warstw, ale można orientacyjnie przyjąć, że na 10-15 m² powierzchni potrzebny jest około 1 litr produktu na jedną warstwę.

Koszty papieru ściernego i innych materiałów ściernych mogą stanowić znaczący procent kosztu materiałowego, zwłaszcza przy usuwaniu grubych lub trudnych do usunięcia starych powłok. Im więcej warstw i im bardziej są one zapieczone, tym większe zużycie papieru o grubszej granulacji.

Uzupełnianie ubytków czy wymiana pojedynczych desek to kolejny punkt w kosztorysie. Znalezienie pasujących wiekiem i wymiarami desek może wymagać zakupu drewna z rozbiórki lub specjalistycznego dorobienia elementów, co zwiększa koszt jednostkowy materiału i czas pracy stolarza czy parkieciarza.

Nieprzewidziane koszty związane z naprawami konstrukcyjnymi podkładu (wymiana spróchniałych legarów, wzmocnienie stropu) mogą być trudne do oszacowania na początku. W zależności od skali problemu, koszty te mogą dodać kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt procent do pierwotnej wyceny, a w skrajnych przypadkach, gdy konieczne jest gruntowne odtworzenie konstrukcji, mogą przewyższyć koszt samej renowacji warstwy wierzchniej.

Podobnie z problemami biologicznymi – koszt chemicznego zwalczania korników czy grzyba, a następnie naprawy lub wymiany zainfekowanych elementów, to pozycja, która pojawia się w kosztorysie tylko wtedy, gdy problem zostanie odkryty w trakcie prac. Kwoty mogą być znaczące.

Czas remontu również jest zmienny. Standardowe cyklinowanie i wykończenie (bez poważnych napraw konstrukcyjnych) podłogi o powierzchni np. 50-70 m² może zająć od 3 do 7 dni roboczych. Ten okres obejmuje przygotowanie powierzchni, cyklinowanie (często kilka przejść różnymi maszynami i papierami), ewentualne szpachlowanie i nałożenie 2-3 warstw wykończenia (oleju lub lakieru).

Każda warstwa lakieru lub oleju wymaga czasu na schnięcie i utwardzenie przed nałożeniem kolejnej. Czas ten waha się od kilku godzin do 24 godzin lub dłużej, w zależności od typu produktu, temperatury i wilgotności w pomieszczeniu. Te przerwy pomiędzy kolejnymi etapami pracy wydłużają całkowity czas potrzebny na realizację zlecenia.

Dodatkowe prace, takie jak usuwanie wielu warstw starych, trudnych do usunięcia powłok, czas schnięcia specjalistycznych wylewek wyrównujących (jeśli podkład jest bardzo nierówny, a nie decydujemy się na naprawę legarów suchymi metodami), czas na utwardzenie spoin w szczelinach, znacznie wydłużają harmonogram.

Naprawa lub wymiana elementów konstrukcyjnych podłogi to kolejne dni, a czasem tygodnie pracy. Jeśli konieczne jest uzyskanie pozwoleń, to ten czas może jeszcze bardziej się rozciągnąć.

Warto pamiętać o czasie tzw. "pełnego utwardzenia" wykończenia. Chociaż po kilku dniach można ostrożnie chodzić po podłodze i układać meble, to pełną twardość i odporność na ścieranie powłoka (szczególnie lakierowana) osiąga dopiero po 1-3 tygodniach od nałożenia ostatniej warstwy. Przez ten czas należy użytkować podłogę z najwyższą ostrożnością.

Problemy z wilgocią to potencjalnie największy "pożeracz" czasu i pieniędzy. Konieczność osuszania murów lub podkładu może trwać tygodnie, a nawet miesiące, a dopiero po osiągnięciu bezpiecznego poziomu wilgotności można przystąpić do właściwych prac z drewnem. Koszt wynajmu osuszaczy, pomiarów wilgotności i wykonania izolacji jest znaczący.

Podczas planowania budżetu na remont podłogi w starej kamienicy w Warszawie, rozsądnie jest założyć pewien bufor finansowy na wypadek nieprzewidzianych odkryć, np. 20-30% dodatkowych środków ponad wstępny kosztorys. Ten bufor często okazuje się niezbędny, biorąc pod uwagę nieprzewidywalność starych konstrukcji.

Poniższy wykres przedstawia orientacyjny rozkład czasu potrzebnego na standardowy remont drewnianej podłogi w kamienicy o powierzchni ok. 50 m², bez poważnych napraw konstrukcyjnych, z uwzględnieniem niezbędnych przerw na schnięcie.

Należy traktować te liczby jako punkt wyjścia do planowania. Rzeczywisty czas i koszt zawsze będą uzależnione od indywidualnego stanu podłogi, wybranej technologii i potencjalnych niespodzianek. Rzetelny fachowiec przedstawi nie tylko wycenę bazową, ale także omówi potencjalne dodatkowe koszty i przedłuży harmonogram, jeśli podczas prac pojawią się ukryte problemy. Podejście z otwartym umysłem i rezerwą finansową jest najlepszą strategią przy tego typu przedsięwzięciach w kamienicznych wnętrzach.